Kategoria: Media i komunikacja
Oprogramowanie dla budownictwa – jakie daje korzyści?

Jeżeli dana osoba funkcjonuje w branży budowlanej, to wskazane jest, aby skorzystała z pomocy technologicznej, dzięki której realizacja różnych zadań stanie się znacznie prostsza. Dla kogoś takiego optymalnym rozwiązaniem jest pozytywnie oceniane oprogramowanie dla budownictwa.
Warto zauważyć, że tego typu oprogramowanie daje liczne korzyści. Przede wszystkim pozwala rozplanować m.in. budżety, zadania, projekty, a także rozmieszczenie zasobów. Inną z korzyści płynących ze stosowania tego produktu jest możliwość dokładnej kontroli różnych elementów. Dzięki niemu można monitorować przepływ informacji i dokumentacji znajdujących się w każdej firmie. Pozwala również na ścisłą kontrolę postępów na określonym kontrakcie. Oprogramowanie dla budownictwa ogranicza ryzyko wystąpienia przekroczeń terminowych lub budżetowych. Warto także zauważyć, że korzystanie z tego produktu wiąże się z oszczędnościami, które wynikają z tego, że pracownicy dostają świetne narzędzie do komunikacji oraz wspólnej pracy.
SFERA PUBLICZNA
Jak wiec z powyższego wynika, sfera publiczna to przede wszystkim przestrzeń komunikacyjna umożliwiająca nawiązywanie interakcji między jednostkami, grupami i organizacjami reprezentującymi rozmaite interesy, ideologie, dążenia. Aby interakcje te przyczyniały się do rozwoju demokracji liberalnej, owa przestrzeń musi być dostępna dla wszystkich obywateli, którzy chcą dzielić się swoimi doświadczeniami, wymieniać poglądy na różne kwestie społeczne, zgłaszać propozycje rozwiązań tych kwestii oraz debatować nad nimi. Poznanie i przedyskutowanie alternatywnych propozycji rozwiązań jest bowiem warunkiem wyboru racjonalnego, tzn. takiego, który w danych warunkach stwarza największe szanse realizacji pożądanych celów. Integralnym elementem tych dyskusji jest krytyczna analiza działań i dokonań władz państwowych i samorządowych, a także partii i ugrupowań politycznych [Verstraeten, 1996].
SCHARAKTERYZOWANA PRZESTRZEŃ
Scharakteryzowana przestrzeń komunikacyjna obejmuje różne typy formy interakcji komunikacyjnych, jednakże komunikowanie masowe wypełnia największą i najważniejszą część tej przestrzeni. Niektórzy autorzy [np. Dahlgren, 1995] dowodzą, iż telewizja odgrywa w tej przestrzeni rolę pierwszoplanową i stała się głównym elementem całej sfery publicznej – nazywanej z tego powodu „elektroniczną sferą publiczną”. Nawet jeśli taki pogląd umniejsza znaczenie prasy i innych mediów, nie ulega wątpliwości, że telewizja może aktywizować sferę publiczną bardziej niż inne media. Tak czy inaczej, występując w charakterze pośrednika między obywatelami a instytucjami władzy i organizacjami politycznymi telewizja oraz pozostałe media mają do spełnienia ważne zadania.
OBJĘCIE ZADANIAMI
Zadania te obejmują [McNair, 1995]:informowanie o zdarzeniach, które dotyczą istotnych kwestii społecznych, przede wszystkim o ważnych decyzjach i działaniach władz oraz reakcjach na nie różnych grup społecznych;edukowanie czyli umożliwienie poznania rzeczywistego znaczenia i wagi poszczególnych „faktów”, a zwłaszcza ich wpływu na funkcjonowanie demokratycznych mechanizmów i instytucji;dostarczanie platformy do debaty o istotnych kwestiach społecznych, ułatwiającej formowanie i wyrażanie pluralistycznej opinii publicznej, z uwzględnieniem poglądów mniejszości i stanowisk odrębnych;nadawanie rozgłosu działaniom władz i organizacji politycznych, mogących mieć wpływ na poparcie udzielane tym władzom i organizacjom przez obywateli, zwłaszcza gdy świadczą one o rozbieżności między deklaracjami i działaniami czy zgoła o naruszeniu prawa lub demokratycznych procedur; umożliwianie orędownikom różnych ideologii i punktów widzenia prowadzenie perswazji zmierzającej do pozyskania społecznego poparcia dla tych ideologii i punktów widzenia.
WYMIENIONE ZADANIA
Wymienione zadania wskazują na typy działań komunikacyjnych przekazów realizowanych przez media, nie przesądzając skuteczności i następstw tych działań. To zaś jak poszczególne media wywiązują się z tych zadań i jaką role grają ostatecznie w funkcjonowaniu demokracji liberalnej, zależy w głównej mierze od sposobu regulacji procesów komunikowania masowego oraz typów instytucji nadawczych.Zarysowany wyżej model demokracji liberalnej przedstawia stan postulowany, pożądany i ze zmiennym powodzeniem realizowany w wielu krajach, nigdzie jednak nie urzeczywistniony w całości. Zapewne dlatego, iż jest to konstrukcja wyidealizowana, abstrahująca od nierówności i sprzeczności społecznych, które jedne grupy społeczne stawiają w uprzywilejowanej pozycji, a innym utrudniają uczestniczenie w życiu publicznym i korzystanie z dobrodziejstw demokracji liberalnej.