Kategoria: Fotografia
W KRÓTKICH ODSTĘPACH CZASU
Może on być przy tym kolejno naświetlany w krótkich odstępach czasu, wystarczających na ręczne lub półautomatyczne przesunięcie go do położenia następnej klatki. Są to aparaty lustrzane, nazywane potocznie lustrzankami. Lustrzanki dzielą się na jednoobiekty¬wowe i dwuobiektywowe.W lustrzankach jednoobiektywowych matówka znajduje się nie w tyl¬nej, lecz w górnej części korpusu i patrzy się na nią nie poziomo, lecz z góry. Wewnątrz komory aparatu umieszczone jest posrebrzone lustro, którego powierzchnia tworzy kąt 45° z osią optyczną obiektywu . Promienie światła wychodzące z obiektywu odbijają się od tego lustra i padają na poziomo ułożoną matówkę. tworząc na niej obrazy przed¬miotów, które można nastawiać na ostrość przez obracanie obiektywu w gwintowanym tubusie.
W LUSTRZANKACH DWUOBIEKTYWOWYCH
W lustrzankach dwuobiektywowych mamy do czynienia z dwiema niezależnymi komorami fotograficznymi położonymi, jedna nad ^ drugą, w zewnętrznej części korpusu aparatu . Wewnętrzna częśc korpusu daje się wsuwać i wysuwać na małym odcinku z części zewnętrznej i posiada w przedniej ściance (czołówce) dwa obiektywy o jednakowej odległości ogniskowej, umieszczone pionowo jeden nad drugim. Górny obiektyw, nie posiadający przesłony, tworzy wyłącznie obraz na matówce w górnej komorze, a dolny – wyłącznie obraz na materiale światłoczułym w dolnej komorze. Oba obrazy mogą być jednocześnie i zgodme nastawiane na ostrość przez obrót pokrętła wysuwającego komorę wewnętrzną z komory zewnętrznej aparatu.
UŁOŻENIE MATÓWKI
Matówka jest ułożona poziomo w górnej ściance korpusu, a światło tworzące na niej obraz optyczny odbija się od nieruchomego lustra, umieszczonego pod kątem 45° do os. optycznej obiektywu, tak samo jak w lustrzance jednoobiektywowej.Lustrzanka dwuobiektywowa ma większe wymiary niż jednoobiektywowa. ale ma w stosunku do niej tę zaletę, że jasny i wyraźny obraz widać na matówce przez cały czas, tj. natychmiast po odsłonięciu obu obiektywów oraz w momencie wykonywania zdjęcia i po tym momencie, natomiast w większości lustrzanek jednoobiektywowych obraz znika w krytycznej chwili naciskania spustu i dalej jest niewidoczny. W konstrukcjach z lustrem samopowrotnym, obraz jest niewidoczny tylko przez krotką chwiłę, zanim lustro nie wróci do położenia wyjściowego.
WADA LUSTRZANKI DWUOBIEKTYWOWEJ
Wadą lustrzanki dwuobiektywowej jest niezupełna zgodność górnej i dolnej granicy klatki obrazu na matówce i na negatywie, spowodowa- na rozstawieniem obu obiektywów (paralaksą). Obiektyw górny „widzi mniej u dola, a więcej u góry klatki, niż obiektyw dolny . Rozmca ta występuje w tym większym stopniu, im bliższy jest przedmiot zdjęcia. W niektórych aparatach usunięto skutki paralaksy przez automatyczne przesuwanie ramki ograniczającej klatkę obrazu na matówce. tej ramki jest sprzężone mechanicznie z urządzeniem do wysuwama przedniej komory aparatu wraz z obiektywami.Liczne zalety lustrzanki dwuobiektywowej, a głównie prostota budowy, duży format obrazu, niezawodność działania i duża odporność na uszko- dzenia mechaniczne sprawiają, że jest to model aparatu szczególnie odpowiedni dla początkujących, którzy mają duże ambicje fotograficzne oraz dla reporterów pracujących w trudnych warunkach, np. w tłum.e ludzi.
UŻYWANA MATÓWKA
Aby głowy ludzkie nie zasłoniły gtównego motywu zdjęcia, jaki może być np. gość witany na lotnisku, reporterzy odwracają aparat ma- tówkq do dołu i podnoszą go nad własną głową, śledząc obraz od dołu.Matówka używana w aparatach lustrzanych może być gładka i jednorodna na całej powierzchni, lub pokryta soczewką Fresnela składającą się z szeregu wąskich, koncentrycznych pierścieni i z gładkiego, środkowego pola, na którym nastawia się obraz na ostrość. Soczewka Fresnela rozjaśnia równomiernie obraz na matówce i umożliwia kontrolę motywu zdjęcia aż do brzegów klatki, jednak utrudnia obserwację ostrości obrazu poza środkowym polem.
Loading ...
